Sam en Frans hadden kosten noch moeite gespaard om voor zondag 3 juli een leuke rit uit te zetten, beginnend in Petten, nabij de Hondsbossche Zeewering en eindigend bij het “mooiste museum van Nederland” in Andijk, waar een unieke collectie Citroën 2CV’s te bezichtigen is. Voor Citroën liefhebbers is er inderdaad bijna niets mooiers te bedenken. Aanvankelijk zouden 11 auto’s aan de rit deelnemen, maar door ziekte en zeer (Corona is nog niet verdwenen) moesten enkele deelnemers helaas verstek laten gaan. Erg jammer was, dat ook Sam zelf het wegens ziekte moest laten afweten. Maar op papier was hij toch bij ons, want bij het lezen van de routebeschrijving hoorde je hem als het ware vertellen waar we links- en rechtsaf moesten, wat we onderweg allemaal wel en niet te zien kregen. Een boeiend en ook grappig verhaal.
Via het binnenduingebied en Schoorl -waar de colonne Tractions veel bekijks had van toeristen, werd het Noordhollandsch Kanaal bij Schoorldam gekruist en kwamen wij terecht in de buitengebieden van Warmenhuizen, waar bij een boerderijwinkel een lunchstop werd ingelast. Ondanks de reservering en de duidelijke afspraak, bleek de winkel deze zondag gesloten te zijn. Dit was door Frans in de voorafgaande dagen creatief opgelost met behulp van een lunchpakket dat door een ieder op het vertrekadres kon worden besteld.
Na de lunch weer verder, het West-Friese land in. Via Dirkshorn, Schagen, Haringhuizen en Barsingerhorn kwamen we in Kolhorn uit. De daken van de huizen steken daar nog net boven de oude West-Friese dijk uit. Het herinnert je eraan dat de zee aan de andere kant van de dijk tot pakweg 1930 nog vrij spel had. Vervolgens voerde de route langs de rand van de Wieringermeer richting Aartswoud (dat nog steeds stadsrechten bezit!). Daar dook de colonne weer het oude land in, om via Sijbekarspel, Benningbroek en Midwoud/Oostwoud (daar hebben inderdaad ooit bossen gestaan!) in Onderdijk uit te komen. Van Onderdijk naar Andijk, waar de dijk volgens Sam niet weg was -gelukkig maar, want anders zou iedereen natte voeten hebben. Het eindpunt was het Eendenmuseum van de bekende fietsenhandelaar Edwin Groen uit Heerhugowaard.
Waar de verzameling voorheen in een garagepand van een voormalige Citroën dealer in Winkel was samengepakt, is het nu een (iets) overzichtelijker en zeker smaakvolle uitstalling van een onvoorstelbare hoeveelheid Lelijke Eenden en andere Citroëns van allerlei maten en soorten. Het gezelschap werd daar ontvangen en rondgeleid door een neef van de eigenaar, die op smakelijke wijze het levensverhaal van Edwin Groen vertelde -en vooral: hoe een aanvankelijke hobby dusdanig uit de hand kon lopen, dat deze verzameling de grootste van één type Citroën ter wereld is geworden. De beelden spreken voor zichzelf!
Al met al was dit weer een bijzonder geslaagde dag. De formule: beginnen op een makkelijk bereikbare locatie, een leuke rit, een tussenstop en eindigen op een plaats waar voor alle deelnemers iets interessants of iets leuks te zien is, doet het uitstekend. Alleen: je moet het wel allemaal bedenken en vervolgens ook organiseren. Dat is bij onze twee ritmeesters: Sam en Frans altijd in uitstekende handen.